ΑΝΔΡΟΣ

ΑΝΔΡΟΣ
Η Άνδρος είναι ένα νησί με πλούσιες φυσικές ομορφιές και πολύ πράσινο. Βρίσκεται στη βορειότερη πλευρά του συμπλέγματος των Κυκλάδων. Μετά την Νάξο είναι το δεύτερο νησί σε έκταση με μήκος 40 χλμ. και πλάτος 17 χλμ. Την Άνδρο αποτελούν διοικητικά, ο δήμος Άνδρου, ο δήμος Κορθίου και ο δήμος Υδρούσας.

Κύριο χαρακτηριστικό του νησιού είναι οι φυσικές πηγές, οι χείμαρροι και τα πολλά ποτάμια που διαθέτει. Λόγω του άφθονου (άπλετου) νερού η βλάστηση στο νησί είναι πλούσια με πολλά πλατάνια, καρυδιές και βελανιδιές.

Σε όσους αγαπούν την πεζοπορία η Άνδρος χαρίζει πανέμορφες διαδρομές γεμάτες πράσινο, με ρυάκια και μικρούς καταρράκτες, με παραδοσιακά καλντερίμια που διασχίζουν τα χωριά του νησιού φέρνοντας τον επισκέπτη σε επαφή με τη φύση.

Το κύριο λιμάνι του νησιού είναι το Γαύριο, με τακτική σύνδεση με τη Ραφήνα, ενώ τα λιμάνια στο Μπατσί, στη Χώρα και στο Κόρθι διαθέτουν υποδομή ελλιμενισμού και εξυπηρέτησης αλιευτικών σκαφών και σκαφών αναψυχής.



ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΥ

Το όνομα του νησιού προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από το στρατηγό Άνδρο από την Κρήτη. Στο νησί δόθηκαν κατά τον παρελθόν αρκετά ονόματα, κάποιοι την ονόμαζαν «Λασία» για την πυκνή της βλάστηση ή «Υδρούσα» για την αφθονία των υδάτων της. Το όνομα «Γαύρος» που έχει διατηρηθεί έως σήμερα και είναι το όνομα του λιμανιού της ’Άνδρου υπήρξε άλλη μία από τις ονομασίες του νησιού.

Οι αρχαιολογικές ανασκαφές μαρτυρούν την ύπαρξη ανεπτυγμένων οικισμών από τους μυκηναϊκούς χρόνους ή και παλαιότερα.
Στην νοτιοδυτική πλευρά του νησιού κοντά στο Ζαγανιάρι που βρίσκεται στην περιοχή Ζαγορά έχουν βρεθεί ίχνη οικισμών της Γεωμετρικής περιόδου (9ος - 7ος αιώνας π.Χ.) ευρήματα των οποίων σώζονται μέχρι σήμερα.

Η μεγάλη έκταση του νησιού, η γεωγραφική του θέση, οι ασφαλείς όρμοι, η πλούσια βλάστηση και τα άφθονα νερά, κίνησαν το ενδιαφέρον των ανθρώπων από νωρίς και έτσι από το 3000 π.Χ. ακμάζουν οικισμοί στις περιοχές «Στρόφιλας» και «Μικρογιάλι», το 2000 – 1500 π.Χ. στην περιοχή «Πλάκα» ενώ το 1000 π.Χ. ακμάζει η «Ζαγορά» και αργότερα η «Υψηλή» που βρίσκεται στην περιοχή Απροβάτου.

Η Παλαιόπολη ήταν η πρωτεύουσα της Άνδρου, κατά τη διάρκεια της Kλασσικής Περιόδου. Η ευημερία της περιόδου αυτής φαίνεται από την πλούσια νομισματοκοπία. Ευρήματα φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού.

Η Άνδρος, διατέλεσε διαδοχικά υπό την κατοχή των Ρωμαίων, των Φράγκων και των Οθωμανών.
Το 14ο αιώνα ιδρύθηκε το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής κοντά στο Μπατσί, ενώ η μονή Αγίου Νικολάου θεμελιώθηκε το 1560 και ανακατασκευάστηκε το 18ο αιώνα. Η μονή Παναχράντου ιδρύθηκε στα μέσα του l7ου αιώνα. Στην Αγία Τριάδα στο Κόρθι στεγαζόταν από το 1813 το πρώτο προεπαναστατικό σχολείο της Άνδρου.
Στις 10 Μαΐου 1821 ο Θεόφιλος Καϊρης ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης και η Άνδρος συμμετέχει ενεργά στον Απελευθερωτικό Αγώνα.

Στους νεότερους χρόνους, το νησί αναπτύσσεται στον τομέα της εμπορικής ναυτιλίας. Ο Δημήτριος Μοραΐτης εγκαινίασε τη γραμμή Ελλάδας – Βορείου Αμερικής στις αρχές του 20ου αι., ενώ το 1939 η Άνδρος ήταν δεύτερη, μετά τον Πειραιά, σε αριθμό νηολόγησης πλοίων